Sene 2014..
Aylardan Nisan, günlerden ortaları
Yer Küba, Santa Clara
Kalmadığımız bir otelin roof barındayız.. Hava sağ tarafımızda yağmurlu, sol tarafımızda güneşli, ortada ise bu ikisinin arasında güneş batmakta.. Ellerimizde birer Pina Colada.. Cünkü kaldığımız yerdeki amca bize özellikle burayı tavsiye etmiş, best Pina Colada in Quba demiş.. Küba bizim icin zaten best ever olmuşken bununla taçlandırmışız..
Karşımızdaki duvarda Che'nin demirden silueti.. Çatıda bir oraya bir buraya salınıyoruz, sonra oturuverdik bir masaya. Seyahatin başından beri her gün birkaç kart ile sevgisini döktüren sevgilim işin sonunu fotoğraf makinasının çantasından çıkarttığı bir yüzükle evlenme teklifine bağladı. Bu beklenmedik teklif karşısında sümükler gözyaşlarına karıştıktan sonra sarılmalar, fotoğraflar derken anımızı ölümsüzleştirdik.
Benim icin en güzel evlenme teklifi, en sevdiğim adamdan, en güzel mekanda geldi ben daha ne isterim!
Sene 2015..
Aylardan Nisan, günlerden bir sene öncesinin aynısı
Yer Istanbul Florence Nigthingale Hastanesi, Şişli
Doktor Herman İsci'nin odasında durumu anlatmaya çalışıyoruz. "Yani aslında biz test yaptık pozitif çıktı ama emin de olamadık şimdi nasıl oldu" falan gibi saçmalamalar arasında doktor beyden "evet bunlar kocaman olmus" "çoğul gebelik" gibi laflar duyduk ve tek yapabildiğimiz aptal aptal birbirimize bakmak oldu. Detaylı muayene sonrasında doktorumuzun söylediklerini soru bile soramadan ağzı açık bir halde dinleyip, sadece elimdeki saçma kağıda not edip odadan ayrıldık.
Bir gece önceki "hamile miyim lan ben şimdi?" şokundan bile çıkamamışken hastaneden çıktığımızda elimizde iki adet bomba vardı ; Evet hamilesin. Üstelik 1 değil 2 bebek var içinde.
Hastaneden metrobüse doğru yürürken kafamızdan geçenleri hatırlamak pek mümkün değil ama zannımca o aptal gülümseme bütün gün yüzümüzden gitmedi.İdrak süreci yaklaşık bir haftayı aldı ve ancak sonrasında ilk olarak ailelerimizi durumdan haberdar edebildik.
Bu aşırı mutlu hikaye işte böyle başladı.. Tam da evlenelim dedikten 1 yıl sonra hayatımıza giren ikizlerimiz bize hayatın çok da planlı olmadığını, önümüze geleni yaşamak durumunda olduğumuzu bir kez daha hatırlattılar. Bu kez de planı onlar yapmıştı..
Aylardan Nisan, günlerden ortaları
Yer Küba, Santa Clara
Kalmadığımız bir otelin roof barındayız.. Hava sağ tarafımızda yağmurlu, sol tarafımızda güneşli, ortada ise bu ikisinin arasında güneş batmakta.. Ellerimizde birer Pina Colada.. Cünkü kaldığımız yerdeki amca bize özellikle burayı tavsiye etmiş, best Pina Colada in Quba demiş.. Küba bizim icin zaten best ever olmuşken bununla taçlandırmışız..
Karşımızdaki duvarda Che'nin demirden silueti.. Çatıda bir oraya bir buraya salınıyoruz, sonra oturuverdik bir masaya. Seyahatin başından beri her gün birkaç kart ile sevgisini döktüren sevgilim işin sonunu fotoğraf makinasının çantasından çıkarttığı bir yüzükle evlenme teklifine bağladı. Bu beklenmedik teklif karşısında sümükler gözyaşlarına karıştıktan sonra sarılmalar, fotoğraflar derken anımızı ölümsüzleştirdik.
Benim icin en güzel evlenme teklifi, en sevdiğim adamdan, en güzel mekanda geldi ben daha ne isterim!
Sene 2015..
Aylardan Nisan, günlerden bir sene öncesinin aynısı
Yer Istanbul Florence Nigthingale Hastanesi, Şişli
Doktor Herman İsci'nin odasında durumu anlatmaya çalışıyoruz. "Yani aslında biz test yaptık pozitif çıktı ama emin de olamadık şimdi nasıl oldu" falan gibi saçmalamalar arasında doktor beyden "evet bunlar kocaman olmus" "çoğul gebelik" gibi laflar duyduk ve tek yapabildiğimiz aptal aptal birbirimize bakmak oldu. Detaylı muayene sonrasında doktorumuzun söylediklerini soru bile soramadan ağzı açık bir halde dinleyip, sadece elimdeki saçma kağıda not edip odadan ayrıldık.
Bir gece önceki "hamile miyim lan ben şimdi?" şokundan bile çıkamamışken hastaneden çıktığımızda elimizde iki adet bomba vardı ; Evet hamilesin. Üstelik 1 değil 2 bebek var içinde.
Hastaneden metrobüse doğru yürürken kafamızdan geçenleri hatırlamak pek mümkün değil ama zannımca o aptal gülümseme bütün gün yüzümüzden gitmedi.İdrak süreci yaklaşık bir haftayı aldı ve ancak sonrasında ilk olarak ailelerimizi durumdan haberdar edebildik.
Bu aşırı mutlu hikaye işte böyle başladı.. Tam da evlenelim dedikten 1 yıl sonra hayatımıza giren ikizlerimiz bize hayatın çok da planlı olmadığını, önümüze geleni yaşamak durumunda olduğumuzu bir kez daha hatırlattılar. Bu kez de planı onlar yapmıştı..
